Zaterdag 15 juli 2017

Vanmorgen na ontbijt en Starbucks terug naar het centrum van Oklahoma. We besluiten het monument voor de Land Run te bekijken. Vanuit hier werd in het wilde westen land verdeeld waarna boeren met wagens vertrokken naar hun stukkie. Mooi monument. Voor de rest is er niet zo heel veel in Oklahoma, dus rijden we verder op de route66 richting Tulsa. Dat doen we over Route66. De volgende foto is die van een tankstation, een echte attractie. Dit station verkoopt frisdrank in flesjes en heeft een monument van een fles met rietje voor de deur staan. Een meter of tien hoog. Natuurlijk de hoogste fles in de USA! Gezien de drukke een echte attractie. Het landschap is gisteren voor Oklahoma verandert van rode grond met hier en daar gras en struiken (wel groen) naar diep groen met landerijen bomen en vooral vocht. Doe daar even de temperatuur van 35 graden bij en je hebt get Nederlands zomerweer gevoel. Het benauwd warm en het zweet breekt je uit. Voor het eerst deze reis reiden we de hele dag met de kap dicht. In Stroud is de brandweer uitgerukt voor demonstraties. De Mainstreet is afgezet en er is veel volk op pad. De Route66 dorpjes worden groter, soms beter onderhouden en men is duidelijk rijker in dit gebied. We lunchen bij Sonic Drive in, daar bestel je je eten zonder je je auto uit hoeft te komen. We rijden Tulsa binnen en zien het monument van de ontwerper van de Route66 die met een T-Ford vecht tegen paard en wagen. Tulsa zelf is een oliehoofdstad met enkele hoge gebouwen in art decco stijl. En benauwd warm en volledig verlaten op zaterdag. We kiezen er dan ook voor om door te rijden naar Miami (Oklahoma). Eten doen we net buiten down town Miami. Tijdens een biertje stemmen we het schema voor de komende dagen af. We moeten nog 800 mijl, maar met veel te doen. We komen een klein beetje tijd te kort